"Awak.. Saya mintak maaf sebab xbalas mesege2 awak dalam dua minggu ni... Saya xnak awak sedih bila tau saya dah xda... saya nak awak terbiasa dengan ketiadaan saya... Saya mintak maaf sebab x gtau awk awal2 yg saya mengidap penyakit ni... Saya xsanggup nak tgok airmata awak jatuh lagi sebab saya... Awak... saya tau, awak msti marah kan, saya xpernah gtau awk tentang bnda ni.. Saya mmg xnak awak tau.. Awk, jgnla nanges.. Walaupun saya dah xda, tapi kenangan kita selama ni saya nak awak simpan buat sampai bila2 yer... Janji tau.. Saya doakan awak akan jumpa lelaki yg boleh bahagiakan awak.. yg boleh buat awak senyum bila awak tgah stress.. haha..*tetiba saya teringat masa awak tgah cuak atas kayak aritu... lawakla awk ni... Tengah senyum la tu kan? hehe.. Saya bersyukur sangat sebab dipertemukan dengan awk.. Awk baik sangat.. Kdg2 saya terfikir, layak ke saya nak jadi imam awak... Mampukah saya bimbing awak ke syurga...Tapi sekarang, suma persoalan tu dah xbermakna lagi.. Saya harap sangat awak bahagia.. Awk, ingat, saya ada atau xda, awak kena teruskan perjuangan awak... Jadi pelajar yg cemerlang, hamba yg taat, anak yg solehah yer... Jgn lupa doakan saya jugaktau.. Cukupla smpai sini yer.. mata saya rasa mcm dah nak bocor la.. xnak la kotorkan kertas ni... Terima Kasih awk... Saya sayang awk.."
tergamam seketika Ilya mmbaca nota tinggalan Rayyan kepadanya... Sedihnya hanya Tuhan saja yg tau.. Selama ini dia tidak pernah lihat Rayyan sakit ataupun lemah.. Rayyan sentiasa tersenyum tiap kali berjumpa dengannya.. Hebat sungguh lakonan Rayyan selama ni.. Dia berjaya melakonkan watak seorang yg ceria dan sihat dengan baik kerana sayangnya yg sangat kuat terhadap Ilya.. Dia xnak Ilya kesan sebarang perubahan ataupun sebarang perkara yg xkena dengan dirinya kerana Ilya sangat cekap dalam mengesan perubahan dalam diri Rayyan.. Selama dua minggu Rayyan mendiamkan diri daripada berhubung dengan Ilya.. Mesege tidak dibalas.. Call tidak diangkat... Dia tau Ilya akan marah dengan apa yg dibuat.. Namun dia xsanggup nak menyusahkan Ilya.. Dia tahu kalau Ilya tahu yg dia dimasukkan ke dalam wad, pasti Ilya akan menghabiskan masa menjaganya..mesti Ilya akan sedih.. dia xnak bnda tu trjadi..
Kini yg tinggal hanyalah kenangan mereka bersama... kenangan yg xmungkin dilupakan Ilya seumur hidupnya... Lelaki pertama yg berjaya mencuri hatinya telah pergi selamanya.. Lelaki yg sering buat dia tersenyum kini hilang buat selamanya... Insan yg sering mengingatkannya untuk sentiasa kuatkan semangat dalam menghadapi susah senang hidup ini kini telah meninggalkannya... Tiada kata dapat diungkapkannya..hanya linangan airmata mengalir di pipinya.... Terlintas difikirannya "mampukah aku teruskan hidup ini?" Takut untuk dia bayangkan hari2 yg akan mendatang tanpa Rayyan disisinya.. Xdapat dia gambarkan kesedihan itu.. Namun sesedih manapun rasa yg datang dilubuk hati Ilya, Rayyan xkan kembali... Jatuh bangunnya selepas ini harus ditempuhinya sendiri.. Dia msti kuat... " awak, kuat na.." Teringat Ilya akan kata2 Rayyan yg simple tetapi sangat bermakna... kata2 itulah yg banyak menjadi pemangkin semangat kepada Ilya tiap kali dia terasa lemah..
